معاونت پژوهش و فناوری

بررسی آگاهی و مهارت تشخیصی انترن های پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در رابطه با سرطان دهان در سال 1402-1403

امتیاز کاربران

ستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعالستاره غیر فعال
 
 

بررسی آگاهی و مهارت تشخیصی انترن های پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در رابطه با سرطان دهان در سال 1402-1403

 

نتایج تحقیقات نشان داد:   به نظر می رسد میانگین آگاهی اینترن های دندانپزشکی در مورد سرطان دهان بالاتر از اینترن های پزشکی بوده و در مورد مهارت تشخیصی اختلاف زیادی بین اینترن های پزشکی و دندانپزشکی وجود نداشته است.

سرطان دهان به عنوان یکی از بیماری های مخاط دهان، یک نگرانی رو به رشدِ مرتبط با سلامت در سراسر جهان است. افراد مبتلا اغلب در مراحل بالینی پیشرفته که دارای علائم مرتبط با بیماری شده‌اند، تشخیص داده می‌شوند که منجر به کاهش اثرگذاری درمان و بقای فرد می‌گردد. این مسئله اهمیت شناخت بیماری در زمان مناسب، معالجه صحیح و به موقع آنها را خاطر نشان می‌کند. به عنوان دندانپزشکان آینده، دانشجویان دندانپزشکی نقشی حیاتی در ارتقای سلامت دهان و دندان و شناسایی موارد بالقوه سرطان دهان دارند. برای اینکه نقش دندانپزشکان در برخورد با بیماری‌های دهان در مسیر صحیح قرارگیرد، باید میزان دانش آنها درمورد جنبه‌های مختلف بیماری سنجیده شود و بر اساس میزان نیاز به تغییر، هریک از ابعاد موثر برآن بررسی و با تغییر در سیاست های مربوط به سلامت جهت اصلاح آنها بکوشیم.

دکتر مریم امیر چقماقی عضو هیأت علمی گروه بیماریهای دهان و فک و صورت  و مجری طرح  به همراه   گروهی از محققان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در مطالعه ای به تعیین آگاهی و مهارت تشخیصی اینترن های پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در رابطه با سرطان دهان در سال 1403-1402 پرداختند.

بر اساس یافته های این مطالعه میانگین آگاهی اینترن های دندانپزشکی در مورد سرطان دهان بالاتر از اینترن های پزشکی بوده و در مورد مهارت تشخیصی اختلاف زیادی بین اینترن های پزشکی و دندانپزشکی وجود نداشته است.

دکتر امیرچقماقی گروه ‌های هدف این تحقیق را متخصصان دندانپزشکی و پژوهشگران و سیاست‌گذاران حوزه سلامت  برشمردند.

پایین بودن آگاهی و مهارت تشخیصی اینترن‌های دندانپزشکی و پزشکی یکی از چالش‌های مهم است که می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر کیفیت خدمات درمانی و سلامت بیماران داشته باشد. به منظور بهبود وضعیت، لازم است که برنامه‌های آموزشی به‌روز و جامع‌تری طراحی شود که شامل آموزش‌های عملی بیشتر، کارآموزی در محیط‌های واقعی و فراهم کردن فرصت‌های یادگیری مداوم باشد. در نهایت، ارتقاء آگاهی و مهارت‌های تشخیصی اینترن‌ها می‌تواند کیفیت خدمات درمانی را نیز بهبود بخشد و سلامت جامعه را تضمین کند.