نتایج تحقیقات نشان داد : استفاده از فیبرین غنی شده ی پلاکتی همزمان با ایمپلنت گذاری می تواند منجر به افزایش ضخامت عمودی بافت نرم شده و تاثیر مثبت روی ثبات نتایج درازمدت ایمپلنت داشته باشد.

امروزه استفاده از ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته و بازیابی عملکرد جویدن بیمار، به درمانی گسترده و قابل اعتماد تبدیل شده است. یکی از موارد مهم در این درمان، ثبات استخوان دور ایمپلنت در طولانی مدت است. مطالعات نشان داده اند که کیفیت و کمیت بافت نرم پیرامون ایمپلنت می تواند روی این مهم تاثیر گذار باشد.

گروهی از محققان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد مطالعه ای انجام دادند تا تاثیر استفاده از فیبرین غنی شده ی پلاکتی به دست آمده از خون خود بیمار روی افزایش ضخامت عمودی بافت نرم پیرامون ایمپلنت سنجیده شود .

دکتر امیر معین تقوی  عضو هیأت علمی گروه پریودانتیکس  و مجری طرح پژوهشی یاد شده، در این مطالعه به مقایسه تاثیر فیبرین غنی شده ی پلاکتی و آسلولار درمال ماتریکس بر افزایش ضخامت عمودی بافت نرم هم‌زمان با ایمپلنت‌گذاری پرداخته است.

یافته های این تحقیق نشان داد که  استفاده از فیبرین غنی شده ی پلاکتی همزمان با ایمپلنت گذاری می تواند منجر به افزایش ضخامت عمودی بافت نرم شده و تاثیر مثبت روی ثبات نتایج درازمدت ایمپلنت داشته باشد.

دکتر معین تقوی گروه ‌های هدف این تحقیق را متخصصان پریودانتیکس، پژوهشگران و سیاست‌گذاران حوزه سلامت و درمان برشمردند. 

   با توجه به اینکه فیبرین غنی شده ی پلاکتی خواص دیگری از جمله افزایش سرعت ترمیم بافت های بدن و کاهش درد والتهاب بعد از جراحی را دارد، و در این مطالعه تاثیر آن روی بهبود وضعیت بافت نرم پیرامون ایمپلنت هم مشاهده گردیده است .  با در نظر گرفتن این نکته که  این ماده از خون خود بیمار به دست آمده و به جز هزینه ی اولیه برای تجهیز وسایل مورد نیاز، هزینه های مصرفی زیادی ندارد و تحت تاثیر نوسانات قیمتی قرار نمی گیرد، می تواند گزینه ی مناسبی برای استفاده در جراحی های ایمپلنت دندانی باشد.